Hoe neem je afscheid van een Olympisch medaillewinnaar ?
Het uitstel van de Olympische Spelen heeft het afscheid van Pieter Timmers dan wel vertraagd met enkele maanden, het heeft de waardigheid van het moment niet geholpen. De afscheidswedstrijd van Pieter is een beetje verloren gegaan in de stortvloed van sportberichten. Het is een open deur intrappen dat het zwemmen in België met een beperkte media-aandacht kampt. En het mag dan al een vreemd sportjaar zijn, maar voor een Olympisch medaillewinnaar mag toch iets meer zijn.
Mogelijk heeft het ermee te maken dat Pieter nooit de flair van een Frederik Deburghgraeve heeft gehad, maar charisma des te meer. Zo werd Pieter, zelfs ongewild, het uithangbord van het Belgische zwemmen. Maar nooit met het hoogste woord, nooit de aandacht zoekend die hij zeker verdiend zou hebben.
De waardering van de collega-topzwemmers op zijn afscheid tijdens de ISL wedstrijd, deed hem mogelijk nog het meest deugd.
En nu, de grote uitdaging voor de huidige, nieuwe generatie Belgische zwemmers om de leemte na Pieter in te vullen. En het is evenzeer te hopen dat we daar, na Frederik in 1996 en Pieter in 2016, niet opnieuw 20 jaar op moeten wachten. Als een Olympische medaille dan al te hoog gegrepen is, kijk dan even op de erelijst van Pieter. Zelfs met een deeltje daarvan zou eender welke Belgische zwemmer ongelooflijk trots zijn.
In je gekende stijl zal je nu waarschijnlijk snel achter de schermen verdwijnen. Om eindelijk die familieman te worden, die je altijd al wilde zijn. Om eindelijk aan die carrière te beginnen. Om een geweldig leven na het zwemmen op te bouwen. Maar weet dat bij elk Olympisch overzicht, bij elk overzicht van de hoogtepunten van het Belgische zwemmen, je opnieuw in de schijnwerpers zal terecht komen.
Dat is de, al dan niet gewilde, taak die op de schouders van elke ex-topatleet rust.
Bedankt Pieter, voor de mooie sportieve jaren. En om toch voor even het Belgische zwemmen in de spotlights te zetten.
