De raadsels rond Seba en Lorenz

Een dag nadat Seba De Meulemeester en Lorenz Weiremans op het Europees kampioenschap zwemmen in Glasgow schitterden in de estafette van de 4×200 m vrije slag konden ze maandag die lijn totaal onverwacht niet doortrekken in de 200 m crawl individueel.

Seba De Meulemeester lag nochtans na 150 m in een uitstekend derde positie maar viel in de laatste rechte lijn helemaal stil met een teleurstellende 1:50.52 en een 42ste plaats. Lorenz Weiremans vertrok heel snel want na 50 m tikte hij aan als derde maar hij kon dat tempo niet aanhouden en werd uiteindelijk 40ste in 1:50.35 s. Coach Ronald Gaastra kon er een uur later nog geen touw aan vastknopen: “In de estafette bewezen beiden dat ze de goede vorm te pakken hadden en een dag later blijkt die goede vorm niets meer te betekenen. Ik heb er geen enkele verklaring voor. Dit is duidelijk een mentaal probleem en dat is wel de moeilijkst op te lossen. Er is duidelijk nog werk aan de winkel voor deze jongens maar laten we ons optrekken aan de positieve resultaten in de estafette”

Ook Lorenz en Seba konden in de verste verte niet bedenken wat er fout gegaan. “Het is in ieder geval geen goede tijd”, nam Lorenz als eerste het woord. “Ik had nochtans wel het gevoel dat ik goed in de wedstrijd zat en dat ik snel aan het zwemmen was. Heel bizar! Gisteren ging het echt als een fluitje van een cent en dus stond ik met vertrouwen op de startblokken. Net als gisteren was er de gezonde druk om opnieuw een glansprestatie af te leveren. Ik had er zin in om nog eens hard te knallen. Ik ben ook niet plat gevallen op het einde. En eerlijk gezegd: na gisteren had ik de overtuiging dat er een halve finale in zat; een nieuwe PR van 1:48.50 leek mij best haalbaar. Het heeft dus allemaal niet mogen zijn. Maar nogmaals, ik kan geen enkele reden bedenken waarom het zo fout is gelopen”.

“Ook ik had op een PR gerekend en voor de start voelde ik mij perfect”, vervoegde Seba zijn BRABO-ploegmakker. “Maar blijkbaar was ik bij het eerste keerpunt al een halve seconde trager dan gisteren; zo blijkt uit de tijden. En nadien heb ik niet kunnen versnellen. Ik had constant het gevoel dat ik tegen een muur aan het zwemmen was. Op het einde viel ik een beetje stil maar dat was een dag eerder ook het geval. Kortom, het liep voor geen meter. Ik ben diep teleurgesteld! Wat met overkomen is, heeft geen enkele logische verklaring”.

Luc Wuyts